Demans, kalıtsal olan bilişsel yeteneklerini yitiren bir kişiyi kapsayan bir durumdur. Bununla birlikte, olgunlaşma sürecinin bir parçası olan bilişsel parçalanmanın tipik seviyeleri ile aynı değildir. Bir süre sonra demans hastalık veya zarardan dolayı dinamik bir etkiye sahip olabilir; Öte yandan, acı çeken kişi akıllarına bir zarar verdiyse, başlatılmış olanları da bitirir. Demans çoğunun daha belirgin bireylerde mevcut olmasına rağmen olgunlaşmadan önce gerçekleşebilir ve bu derhal başlama bunama olarak bilinir.
İlk aşamada, birey kontrollü bir hafıza zayıflığına, odaklanmayı ve yorgunluğa ve huzursuzluğa olan eğilimi artırmaya odaklanmıştır. Hafızadaki net bir hayal kırıklığı, hastalığın orta derecede ilerlemesinin bir sonucu olarak bir ya da iki yıl boyunca izlenebilir.
Öte yandan, tuhaf bölümler kademeli olarak meydana gelmekte ve endişe kaynağı olmaktadır. Mesela, dikkatli bir işadamı, bir kohort da dahil olmak üzere hileli bir işlemin etrafında ikna edilmesine karşın yanlış bir hikayeyi anlatıyor veya komşularıyla geçici bir yaşlı hizmetçi savaşır. Erken aşamalardaki söylem sorunu tipik olarak sözcük bulma işleminde aralıklı sıkıntıya mahkum edilir. Tenekeci tanınabilir şekilde ayarlanabilir.
İkinci aşamada, özellikle kullanışlı sıradan yetenekler etrafında belirginleşen daha fazla ufalanma var. Birey artık çamaşır yıkayıcı ve elektrikli süpürge kullanmaya hazır olmadığı için bu aşamada ev dolandırıcılık tavırları almaya başlar. Çalışma ortamında yaşanan karşılaştırılabilir eksikliklerde erken emeklilik eğilimi vardır.
Nörolojik anormallikler ortaya çıkıyor. Örneğin, bireylerin% 5'i epilepsi oluşturur ve diğer nörolojik koşullar, örneğin dispraksi (ince motor yeteneklerini zorunlu kılan girişimlerin gerçekleştirilmesinde sorun) ve agnozia (kişileri veya eşyaları ayırt edebilme yeteneğinin talihsizliği) gibi görünebilir.
Giyinme giysileri öne arkaya, sağ kolu sol kola gömülü veya omuzdaki manşon yerine manşete elle geçirmek için çaba sarf ederek pansuman giderek zahmetli hale gelebilir.
Uzayda ve zamandaki muzafferlik belirgindir ve birey doğal çevrede yollarını kaybetmeye başlar. Güne veya tarihte zamana veya isme söyleyemiyorlar. Söylem artışı zorlar ve birey kelimeleri kapar, kelime özlüyor, kelime aralıksız tek heceli veya sözcük parçalarını tekrarlar gibi görünüyor.
Oluşturulma aynı şekilde etkilenir ve sözcüklerin yanlış yazıldığı ve bazı kelimelerin başkaları tarafından değiştirildiği bir eğilimi vardır. Söylemin zayıflığı, başkalarının söylemini kavramak için eş zamanlı hayal kırıklığı ile bağlantılıdır. Hafıza talihsizliği devam eder ve hem geç hem de uzak vesileleri bireyin hayatına dahil etmeye başlar.
Üçüncü ve son aşamada, öğrenilen kapasitenin tamamı zayıflar.
Hemiparezi (vücudun bir tarafında eksiklik), kas tonusunu düşürme olasılığını ve geniş tabanlı ve tehlikeli bir adımı olan geniş nörolojik yetersizlik var. Hastalık öncesi kimlik, tamamen çılgınca ve korkunç bir yırtıcılıkla geri getirilir. Yazışmaların tüm benzerlikleri kaybolur ve hastalar aileleri, arkadaşları ve hatta kendilerini ayırt etmeyi ihmal eder. Söylem, dil afazisi (anlamlı olmayan sözcük ya da heceleme dizisi) ile yerinden tutulur ve yaşamın sonuna doğru, birey kimliğin tüm benzerliklerini kaybeder ve anoreksik, idrarsiz tutar ve tatmin edici öngörülmeden ek parça kontraktürleri oluşturur.