Demans oldukça geniş bir terimdir ve zihinsel yeteneklerin giderek bozulmasıyla sonuçlanan, başlangıçta kısa vadeli, daha sonra uzun vadeli hafızanın bozulmasıyla ortaya çıkan, sonunda kişinin dil kapasitesini etkileyen ve sonunda bilişsel işlevselliğe saldıran bir dizi hastalığı ifade eder.
Çoğunlukla yaşlıları etkileyen (her ne kadar genç bireylerde de ortaya çıkabilse de) genellikle teşhisten on veya daha fazla yıl sonra en üst noktasına ulaşan son dönem demans, aşağıdakiler de dahil olmak üzere birincil semptomlarla birlikte hastanın çevreyle etkileşim kurma yeteneğini zayıflatabilir:
Bu nedenle, kendilerini yaralama riskiyle karşı karşıya oldukları için hareket ederken yardıma ihtiyaçları olacak.
Yeme: Refleksler ve kas hareketleri bozulmaya başladığında, yutkunma zorlaşmaya başlar; bu, uygun gıda tüketiminin olmaması nedeniyle büyük kilo kaybına yol açabilecek birkaç semptomdan biridir; aşırı yemek yiyen hastaların da olduğu düşünülüyor; Her iki durumda da boğulma, dikkat edilmesi gereken en tehlikeli olaylardan biridir.
Davranış: Davranış değişiklikleri herhangi bir sayıda yönde değişebileceği için bu genellikle en değişken olanıdır; korku, tedirginlik, kafa karışıklığı ve hatta saldırganlık arasında geçiş yapan ruh hali değişimlerine bakıyorsunuz.
Bu son aşamalardaki hastaların ileri geri sallandıklarını, fiziksel aktivite eksikliğinden dolayı huzursuzluktan kıpırdadıklarını vb. görmek yaygındır. Halüsinasyonlar ve sanrılar nadir görülen bir şey değildir.
Hastanın demansın son aşamalarına düşüşünün habercisi olan semptomları anlamak önemlidir. Anahtar genellikle, hastanın yürüme de dahil olmak üzere en temel fiziksel görevleri yerine getiremediğini kanıtlayan şok edici bir düşüş durumuna girecek olan bilişsel işlevlerde yatmaktadır.
Sonuç, gereken bakımın yoğunluğunda önemli bir artıştır; Sonuçta, bu son aşamalarda hasta, yetenekli bir bakıcının sabırlı, şefkatli ve tamamen bağımlı bakımına ihtiyaç duyacak bir bebekten biraz daha fazlasına indirgenir.
Ölüm genellikle semptomların ortaya çıkmasının ardından altı aydan biraz daha uzun bir süre içinde gerçekleşir.
Bu tür hastaları, yaşamlarının geri kalan aylarında mümkün olan en iyi bakımı alma olasılıklarının daha yüksek olduğu, incelenmiş bir bakım tesisinin ellerine bırakmayı düşünmek zorunludur. Bu son aşamalarda demans hastasının bakımı için gereken çaba hafife alınmamalı; bakım verenler, depresyon nöbetlerini savuşturmak için gerektiğinde yardım bulmaya teşvik ediliyor.